De mental rock-‘n-roll van Jeroen Graus

Tekenen is voor Jeroen Graus de lijnen op avontuurlijke wijze hun werk laten doen. Om dit vervolgens uit te werken en zo eenheid van licht, donker en diepte te laten ontstaan. ,,Loslaten en controleren”, noemt hij het zelf.
Aldus creëert hij met potlood en houtskool een parallelle wereld. Daarin lijken de dingen anders dan ze werkelijk zijn, maar ook weer niet.
Graus: ,,In de maatschappelijke orde zit van alles verborgen. Het is er wel en we voelen het soms, maar je ziet het niet. Ik probeer daar aspecten van weer te geven.”
Zo verbeeldt hij als kunstenaar de relatie van de mens met de voortschrijdende technologie. ,,Want”, zo vervolgt hij, ,,we worden allemaal steeds meer ingebed in allerlei technologische ontwikkelingen. Dat doet iets met ons. Er valt niet aan te ontkomen.”
Het leidt in zijn werk bijvoorbeeld tot ‘nieuwe’ mensen en ‘nieuwe’ landschappen. Met futuristische bouwwerken of tunnels en met hedendaagse wolkenkrabbers en oude kerken. Op onderdelen die er voor hem toe doen, worden zaken minutieus uitgewerkt.
De tekeningen dragen titels als ‘construction’, ‘components’ en ‘remains’. Ze schotelen niet alleen wetenschap of science fiction voor, maar gaan ook terug in de tijd. ,,Klassieke elementen inspireren mij. Een kathedraal of een bijbels tafereel van een oude meester om maar iets te noemen. De betekenis doet er minder toe, het gaat om de vorm”, geeft de kunstenaar aan.
Zijn werk heeft volgens kenners een soort outsider-achtige kwaliteit. Het is virtuoos, vrij en stilistisch uiteenlopend. Even zo goed tekent hij een complex stadstafereel, een zonderling figuur of een simpel voorwerp. “Ik probeer de breedte te zoeken”, is de uitleg van Graus. ,,Ik wil niet alles precies in een serie. Kunst maken is voor mij noodzaak en mental rock-‘n-roll tegelijk. En ja, als iets af is, hoop ik dat ik dat de kijker even in mijn wereld stapt, erbij stilstaat en nadenkt. Er valt volgens mij genoeg te zien. Niets is wat het lijkt.”

text: T. van Meerten